Anna komt regelmatig bij me in de praktijk. Ze is een mooie, intelligente vrouw met een vet drukke baan.
Ze moest laatst naar het ziekenhuis voor een check. Want het ging even niet goed.
Anna is slim en begrijp heus waarom dit gebeurt: stress.
Maar ze wil graag dat haar lichaam ‘van die blokkades afkomt’ en ‘niet zo moeilijk doet’.
Vandaag heeft ze een afspraak met mij, en zodra ze bij me op de massagetafel ligt, besluit ik aan haar lichaam te vragen om het mysterie te ontrafelen. Wat probeert het lichaam haar te vertellen precies?

Ik druk met mijn duimen in haar schouders en voel spanning. Ik stel de vraag: “Lief lichaam van Anne, waarom is er pijn in de schouders?” En het antwoord van haar lichaam is verrassend helder: “Ik zet me altijd schrap.” Het raakt haar gelijk, die helderheid, intelligentie en eenvoud. Hoe vaak spannen we onbewust onze schouders omdat we ons willen beschermen, omdat we de wereld dragen, omdat we ons voorbereiden op wat komen gaat?

Ik laat mijn handen naar haar hoofd gaan, waar ze ook vaak pijn ervaart. Ik leg ze liefdevol neer langs haar slapen. Opnieuw stel ik een vraag: “Lief lichaam: waarom is er pijn in het hoofd?” Haar lichaam geeft weer een duidelijk antwoord: “Te veel negatieve gedachtes.” Negatieve gedachtes – als een constante ruis die de energie wegzuigt en het hoofd overbelast. Het is alsof haar lichaam niet alleen spreekt, maar ook zachtjes smeekt om ruimte, om zachtheid.

Tot slot besteed ik aandacht aan haar voeten. Anna klaagt vaak over vermoeide, pijnlijke voeten, alsof ze nooit echt kan landen. “Waarom is er pijn in de voeten?” vraag ik. Haar lichaam fluistert: “Ze loopt altijd op haar tenen.” Alsof Anna voortdurend bezig is om aan verwachtingen te voldoen, om altijd net dat beetje extra te doen, en daarbij vergeet dat ze ook mag ontspannen. Dat ze stevig op de grond mag staan, in plaats van altijd te pieken naar wat nog komen moet.

Wat me keer op keer raakt in mijn sessies, is de intelligentie van het lichaam.
Het weet wat er speelt, het weet waar het vastloopt, en het weet hoe het weer kan ontspannen – als we maar luisteren. Vaak zijn de antwoorden verbluffend simpel, net als de sessies zelf. En toch leveren ze een resultaat dat je bijna magisch zou kunnen noemen. Ik ben puur de mediator, niet een coach.

Na de sessie voelt Anna zich lichter, meer in balans. Niet omdat ik iets voor haar ‘heb opgelost’, maar omdat haar lichaam haar de weg heeft gewezen. Het heeft haar laten zien waar de knelpunten zitten en hoe ze weer terug mag keren naar haar natuurlijke staat van welzijn.

Ik blijf me verwonderen over hoe ons lichaam onze grootste gids kan zijn. Het vertelt ons niet alleen waar de pijn zit, maar ook waarom. Het enige wat we hoeven te doen, is leren luisteren.